Suna, bir sabah uyanınca yağan karları gördü. Pencerenin kenarında bembeyaz karlar birikmişti. Dışarıda çok doğuk bir hava vardı.Rüzar ağçların dallarını sallıyordu.
Pencereden yağan karları seyrederken aklına bir fikir geldi. Hemen pencereyi açıp biraz kar aldı.
Kardan güzel bir bebek yaptı.Dikiş kutusundan düğme gibi şeyler buldu. Bunlardan kar bebeğe göz, dudak ve burun yaptı. Suna kar bebekle
oyun oynamaya başladı. Onu oyuncak koltuklardan bitanesine oturttu. Önüne küçük bir tabağa kar koydu. "Haydi bakalım kar bebek, işte sana yiyecek. Karnını güzelce doyur. "
Suna, bebekle oynarken annesi onu yemeğe çağırdı. yemeğini yer yemez hemen odasına çıktı
çünkü kar bebekle oynamak çok hoşuna gitmişti.
Odasına geldiğinde kar bebeğin bıraktığı yerde olmadığını gördü. "Bak yaramaza,bıraktığım yerde oturmamış." diyerek odanın her yerini aradı. Ama kar bebek yoktu. Bebeği bıraktığı yerde biraz ıslaklık vardı. Yemek tabağında da su olduğunu gördü. Suna bu duruma çok üzülmüştü. Ablasını çağırdı:
"Ablacığım, kar bebeğimi gördün mü? biraz
önce burada oturuyordu. Şimdi yok. Kar bebeğime
ne oldu?"
Ablası gülerek onu elinden tutup oturttu:
"Kar bebek odanın sıcaklığına dayanamadı ve eriyip su oldu." dedi. "su mu oldu? Nasıl?" şaşkınlıkla sordu Suna. zaten gördüğün bembeyaz karlar aslında sudur. Karı böyle katı halde gördüğün için bebek bir süre erimedi. Ama aradan biraz zaman
geçince odanın sıcaklığına dayanamadı. Eriyerek yine su oldu. Bak gördün mü? yerinde biraz ıslak lık kalmış. Tabaktada su var bak, düğmelerde yere düşmüş. Sen bebek için üzülme. Ben sana evdeki kumaşlarla bebek yaparım. Ablasından öğrendiklerini arkadaşlarına anlattı.
